เรื่อง กระจกสะท้อน
ถ้าหากวันหนึ่งกระจกที่ตั้งซ้อนกันไว้สะท้อนตัวฉันไปไม่จบไม่สิ้น แล้วฉันจะต้องติดอยู่ในนั้นตลอดกาลล่ะ...
ใครกันที่จะมาช่วยปลดปล่อย หรือภายในกระจกนั้น จะกลายเป็นโลกของฉันไปซะแล้ว ที่ที่ฉันจะเป็นอิสระ
แต่ไม่อาจหลุดพ้นกรอบแห่งตัวฉันเองไปได้เลย ถ้าฉันจะต้องออกมานอกกระจกนั้น ฉันควรจะทำอย่างไรกัน
พังกระจก ก็เท่ากับพังโลกของฉันไปด้วยน่ะสิ แล้วฉันจะไปอยู่ที่ไหน
รอใครสักคนมาฉุดฉันออกไป แต่จะเป็นไปได้อย่างไร เพราะถ้าพวกเค้าส่องกระจกก็จะพบตัวเค้า ไม่ได้พบฉันซะหน่อย
ทางเดียว คือ ตัวฉันเอง ฉันต้องรู้ตัวตนที่แท้จริงนอกกระจกนั้นให้ได้
ฉันมัวแต่ส่องกระจกจนเห็นแต่ตัวเองในกระจก จนลืมไปแล้วว่า ตัวตนที่ยืนอยู่ภายนอกกระจกนั้นแท้จริงเป็นอย่างไร
ยิ่งกระจกสะท้อนมากเท่าไหร่ ฉันยิ่งจมลึกไปมากเท่านั้น ออกมาจากเงาสะท้อนภายในสู่เงาสะท้อนภายนอก
แล้วเมื่อไหร่กันฉันถึงจะรู้ว่า...ตัวฉันคนไหนคือฉันที่แท้จริง
ฉันเฝ้ามองตัวฉันไม่จบไม่สิ้น เป็นแบบนี้อยู่เรื่อยไป
จนฉันเหนื่อยเหลือเกิน...
ฉันจึงหยุดที่จะหา แล้วฉันถึงได้รู้ว่า ฉันจะหาไปทำไมกัน ในเมื่อตัวฉันที่กำลังหาและรู้ตัวว่าหยุดหานี่แหละ คือตัวฉันเอง
ฉันวิ่งหาจนสับสนคิดว่าสิ่งที่เจอนั้นคือตัวฉัน ซึ่งตัวฉันที่กำลังวิ่งหาต่างหากคือตัวฉันจริงๆ
ฉันถึงได้รู้ว่า ที่ที่ฉันยืนอยู่นั้นแหละคือภายนอกกระจก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น